Кӯчманчиҳо зебоянд. Агар аз миёни бани одам мардон ва занон интихоб шаванд, зебоии кӯчманчиҳо зуд ба чашм мерасад»! Зебоӣ ва латофати гогентотҳо, барбарҳо, занҳои қазоқ, қалмиқ, нагайбакҳо ва лулиҳои мексикоӣ. Онҳо қоматбаланд ва аксаран аломоти рӯяшон нозук аст. Кӯчманчиҳо ашрофзодаҳои модарзоданд, онҳо ба боло назар медӯзанд, ба сӯи ситораҳо, ба соддагии осмонҳое, ки пешашон саҷда мекунанд. Дар даврони санг бани одам ҳамин гуна буд, то он замоне ки «тамғаи Қобил», зироаткорӣ, шуғли қавми лаънаткарда дар замин ёраш нагардид, то замоне ки миён хам кардаву кӯчак шуда, бо кофтани замин шуғл наварзид ва сиёҳии часпаки онро ба худ нагирифт.
Дар филми Хертсог «Чӯпонҳои Офтоб» кӯчманчиҳои муосири Сахараи ҷанубӣ нишон дода мешавад. Баландии қомати онҳо қариб 2,15 сантиметр ба ҳисоби миёна аст. Қади ин савораҳои аспҳои бохтарии як кӯҳона баробар ба қади бозингарони дастаи баскетбол аст. Ҳамин гуна мардон замоне даштҳои русиро соҳиб буданд. Ва мо то ҳол дар ин ҷову дар он ҷо қӯрғонҳои пур аз тилло боқимондаи устухонҳои ҷанговарони скифиро пайдо мекунем. Дар гарданҳои эшон садҳо ангуштони одамӣ овезон аст. Ин ангуштони душманҳои кушташуда аст, ки ба рӯяшон хокаи тилло пошидаанд. Ку як бор кӯшиш кун, сад душманро бикуш, кӯшиш кун ҳадди ақал як душманро бикуш. Инҳо чӣ гуна одамон буданд? Ва он чӣ замоне буд?